میر نادر از تبار آزادگان، از نژاد شیران و در واقع از نوادر روزگار بود. در سیمایش نیرویی بود که دلها را به احترام وامیداشت، و در گفتارش حکمتی که جانها را روشن میکرد.
						
به گزارش راک نیوز،سید فخرالدین شریف مقدم از فعالین اجتماعی،سیاسی و فرهنگی جنوب کشور در یادداشتی نوشت:
"در تکریم سیدی بلندنام"
هو الحی
ای دیده اگر کور نه ای گور ببین
وین عالَم پر فتنه وپرشور ببین
شاهان وسران و سروران زیر گِل اند
حوران چو مَه در دَهن مور ببین.
یکی دیگر از بزرگان ، مجلس نشینان و معتمدان رضاتوفیق که در عهد شباب در زمره سرخن سواران ایل بود لبیک گوی ندای ارجعي الی ربک شد: آمیرنادر مرتضوی.
او فرزند خلف آمیر فتاح نام آور بود که نامش با صلابت درآمیخته و یادش بر لوح دل مردمان به نقش مانده است. میر نادر از تبار آزادگان، از نژاد شیران و در واقع از نوادر روزگار بود. در سیمایش نیرویی بود که دلها را به احترام وامیداشت، و در گفتارش حکمتی که جانها را روشن میکرد.
او نه تنها فرزند ایل رضاتوفیق بلکه متعلق به سادات محمودی، ایلات تامردای و دشمن زیاری بود، ایشان تکیهگاه عشیره و پناه مردمان دیارش بود که غیرتی چون آتش در جانش شعله میکشید، اما دلش پر از مِهر و انصاف بود و از همین روی سخنش چون نسیم صبح، جانبخش و مُصلح بود. وی امین مردم بود و این امانتداری را تا آخر عمر حفظ کرد. درب خانه اش بر روی مردم گشوده و در مهمان نوازی زبانزد بود. متقابلاً، اعتماد مردم به او نیز مثال زدنی است. برای نمونه، در دوره ی بلندمدتی که مسئولیت تعاونی امور عشایری منطقه را برعهده داشت، اعتماد و اطمینان عشایر منطقه به او وصف ناپذیر و مثال زدنی بود. تجلّی مردمی بودن ، شأن والايش و اعتماد مردم به او را می توان در تشییع جنازه باشکوه و عظیمش به وضوح ملاحظه نمود.
در روزگار غفلت و فراموشی، او یادآور حرمت مردانگی بود. ردّ گامهایش هنوز بر خاک دشتها باقی است و یادش در نغمهی هر نی و زمزمهی هر باد جاری.
مَخلص کلام، میر نادر سیدی والامقام از تبار رضاتوفیق و از عشایر نامور استان ، انسانی مومن که در کوران زندگی همچون کوهی استوار بود و تا آخر عمر استوار و ثابت قدم ماند. در رفتار و گفتارش، نشان بندگی داشت و اهل عبادت و مناجات از اصحابِ صادقِ مسجد و کلید دار آن و مونس کلام وحی بود. نمازهای یومیه را در مسجد اقامه می کرد و در سالیان اخیر که به دلیل کهولت سن خانه نشین بود بارها قرآن را ختم کرد و کمتر کسی از نزدیکان یادش میاد که به دیدار او رفته باشد و او را قرآن بدست ندیده باشد. یادش تا همیشه، در میان مردمش جاری است؛ همچون اذانی که از قلهی بلند عدالت بر دشت مهربانی میپیچد.و چنین مردانی، هرگز نمیمیرند؛ آنان در تاریخ، تسبیحی از روشنیاند که دانهدانه بر لب زمان میچرخند و جاودانه میمانند.
میر نادر، نه در سنگ مزار که در حافظهی ایلات ، عشایر و وجدان تاریخ جاودان می ماند؛ زیرا مردان بزرگ نمیمیرند، تنها از چشمان خاکی پنهان میشوند تا در افقِ جاودانگی طلوعی دیگر کنند.
باشد که بزرگان را بزرگ داریم و در تکریم آنها بکوشیم.
غَفَرَ اللهُ لَهُ وَ لَنا و لِوالدَینا
سید فخرالدین شریف مقدم
اهواز
11 آبان ماه 1404
» اخبار مرتبط:
						» اشتراک گزاری خبر