محمد خاتمي با تاكيد براينكه مساله اين نيست كه بگوييم ما حتما بايد در حكومت باشيم، تصريح كرد: بايد مردم را رشد داد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حجتالاسلام محمد خاتمي در ديدار با تعدادي از فعالان اصلاحطلب، با اشاره به همزماني اين ايام با ايام عزاداري حسيني، گفت: شور مذهبي خيلي مهم است و حماسه را زنده نگاه داشته است. همين اشكها، عزاداريها همين شورها و هيجانها، مرثيهسراييها، شعرها، كارهاي هنري فرهنگي و اجتماعي و روضهها همه اينها بسيار مهم بوده و واقعا نام و ياد ابا عبدالله را زنده نگه داشته، منتها زنده نگه داشتن ابا عبدالله براي اين است كه راه امام حسين(ع) زنده نگه داشته شود.
وي ادامه داد: اگر خداي نكرده فقط اسم و نام باشد، ولي آن راه و محتوا فراموش شود و حتي پوشيده بشود، چهبسا ما امام حسين را مطرح ميكنيم، ولي آن را در مسيرهايي كه درست خلاف جهت مسير قيام ابا عبدالله است، استفاده ميكنيم و اين جفاي به ابا عبدالله است، نه خدمت به ابا عبدالله.
خاتمي افزود: امام حسين(ع) براي به دست آوردن قدرت ظاهري قيام نكرد و نيز حركت او سركشانه و آشوبگرانه نبود (لا اشرا و لا بطرا)، بلكه آمده بود، براي طلب اصلاح در امت جدش، انحرافاتي را ديده بود كه ميبايست با آن مبارزه كند، حداقل اين است كه حقيقت را براي تاريخ روشن كرد. وي در ادامه خطاب به حضار گفت: شما ميدانيد كه حضرت در زمان معاويه اقدامي نكرد؛ گرچه نامههاي تندي خطاب به معاويه داشت، ولي او عهد امام حسن(ع) را نشكست. امام مجتبي(ع) هنگامي كه مردم از دور او پراكنده شدند صلح كردند، منتهي قرارداد بسيار محكمي بسته شد كه البته معاويه همه آن را زير پا گذاشت. وي با يادآوري اينكه آخرين نكته قرارداد آن بود كه معاويه بعد از مرگش تكليف را به مردم بسپارد و كسي را معين نكند و درباره حكومت اسلامي مردم تصميم بگيرند و كارشان را انجام دهند، افزود: همه اينها نقض شد. آخري آن خلافت يزيد بود. او هم روي كار آمد خواست بيعت بگيرد كه امام حسين(ع) ايستاد و چه ايستادني. خاتمي ادامه داد: انحراف بزرگي كه ايجاد شده بود، هم از نظر شخصيتي كه حاكم بر امت اسلامي بود و هم بدعت بسيار بزرگي كه از زمان امويان (معاويه) حكومت موروثي شد و در دوران بني عباس هم اين مساله ادامه يافت و امام حسين(ع) در مقابل همه اين انحرافات از جمله اين امر ايستاد و اصلاحگري امام حسين(ع) هم شورشگري نبود، روشنگري و بيدارگري بود. مخاطب آن تاريخ بود تا معلوم شود كه دو اسلام وجود دارد يك اسلامي كه عبوديت خدا را محور كار قرار داده و در مقابلش سر گراني و سر فرازي انسان در مقابل هر چه جز خداست خدايي كه انسان را آزاد آفريده و آزاده خواسته است اين انسان نبايد مورد ستم قرار گيرد. وي شيعه و پيرو ابا عبدالله بودن را ايستادن در مقابل ظلم و حقكشي و اجحاف به انسان معرفي كرد و افزود: اميدوارم همه ما بتوانيم از محرم و عاشورا درس بگيريم و واقعا پيرو ابا عبدالله باشيم. خاتمي در ادامه يادآور شد: انقلاب ما گفت نمونهيي كه در تاريخ داريم عدل علي است و آن را ميخواهيم پياده كنيم، يعني در طول تاريخ اسلام بعد از پيامبر كه واقعا ميتوانيم به عنوان الگو اشاره كنيم. البته وضع حكومت و جامعه در زمان خلفاي راشدين قابل قياس با وضع اسفبار دوران اموي و عباسي نيست، ولي آنچه در تاريخ جلوه تابناك دارد، حكومت امام علي(ع) است. ما با عدل علي آمديم و انقلاب كرديم با اسلامي كه به انسان احترام ميگذارد و قدرت را مردمي و پاسخگو در برابر مردم ميداند. پيامبران نيامدند به زور مردم را به قسط وادارند، بلكه آمدهاند تا رشد بدهند مردم را تا مردم خودشان به قسط برخيزند. اين خيلي مساله مهمي است. وي در ادامه با طرح اين سوال كه آيا اصلاحات يعني فقط در حكومت بودن؟ افزود: اصلا حكومت براي حكومتگران؛ ولي بايد حق و حرمت و جايگاه و معيشت مردم پاس داشته شود.
گرچه همواره بايد از حكومتي كه نماينده مردم باشد و از رأي آزاد مردم برآمده باشد دفاع كرد، ولي مساله اين نيست كه بگوييم ما حتما بايد در حكومت باشيم. بايد مردم را رشد داد. اصلاحگري رشد دادن مردم است. روشنفكري هم به معني واقعاش توجه به مردم است. وي با بياناينكه ظلم در طول تاريخ بوده است، ادامه داد: امروز ظلم در عرصه بينالمللي بسيار سنگين است. نمونه كار همان است كه الان دارد در غزه ميگذرد. اين مردم مظلوم كه در بيش از نيم قرن آواره شدهاند، در تنگنا قرار گرفته و سرزمينشان را گرفتهاند و دايما سركوب ميشوند و اخيرا اين سركوب خونين و وحشيانه در غزه كه واقعا دل آدمي را خون ميكند، زنان و كودكاني كه به وحشيانهترين وضعي قتل عام ميشوند و اينها نشانه بداخلاقي و بيرحمي است كه در عرصه بينالمللي وجود دارد. همانهايي كه به خاطر شكستن پاي آهو در فلان نقطه جهان موضعگيري ميكنند، اينجا مردم اين طوري دارند كشته ميشوند، ولي عكسالعملي نشان نميدهند يا امور را به تعارف برگزار ميكنند. خاتمي افزود: گرچه اسراييل نشان داده كه به قراردادهاي بينالمللي تعهدي ندارد و بزرگترين نقضكننده هم همين امر است، ولي چرا مجامع مسوول در برابر اين ستم نميايستند؟! البته ملتهاي اغلب كشورها بيدارند، ولي كجاست موضعگيري دولتها؟ به ويژه دولتهاي اسلامي و عربي. كجا هستند؟ تا كي همهمان تو سري خور باشيم و اين همه تحقير و توهين نسبت به همين دولتها و ملتها بشود و يك ملت زير پنجهها و چكمههاي رژيم سفاك گرفتار باشد و ما حتي سر و صداي درستي هم نميبينيم. دولتها بياييد به ملتها توجه كنند، كنار ملتها قرار بگيرند. دولتها اين امكانات را از ملتها گرفتهاند و بايد در مقابل اين مسائل بياستند.
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر