مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین راک نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
/به نام خدایی که درمان ازوست/شفابخش درد "کرونا"هموست/اختاپوس "کرونا"همچنان بی محابا می بلعد".طلیعه سخن را با گوهرین کلام امیر بیان "علی" علیه السلام می آراییم که فرموده اند: "عبرت ها زیادند و عبرت گیرندگان،اندک و قلیل.بی مقدمه،هر روز شاهد مرگ غریبانه عزیزان دلبند خویش با سم مهلک کروناییم و ازین تراژدی هول انگیز،تنبه و عبرتی هم نمی گیریم.
برخلاف آنچه گفته اند، "بیماری کووید نوزده،نه تنها مهمان ناخوانده نبوده و نیست بلکه اتفاقا مهمانی ست فراخوانده برای برخی که با عناد و لجاجت، فرشهای قرمز خود را نیز به پیشوازش،می گسترانند و در آغوشش می گیرند.
انگار هنوز هم متنبه نشده ایم که بالغ بر یک میلیون انسان در این کره خاکی با این بلیه کشنده، غریبانه رخ در نقاب اعماق خاک سیاه کشیده اند.
ضایعه ایست نفسگیر که روزانه سیزده هزار نفر از نفوس انسانی ایران زمین را نیز مبتلا می کند و صدها آسیب اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی و...نیز به تبع خود،به بار می آورد.
مصیبت ازین تلخ تر که این اختاپوس ،روزانه قریب به پانصد نفر از همنوعان ما را که بعضا عناصری نخبه و کارآمد اند،می بلعد و مصیبت بارتر آنکه در صورت بی تدبیری متولیان و اهمال و قصور مردم،آهنگ این ضایعه انسانی،دوچندان تندتر خواهد شد.
بسی تلخ است که نورچشمان خویش را بدون هیچ مشایعت آبرومندانه ای،خاموش و سرد به زیر خروارها گل سیاه می سپاریم و چه بسا که ما نیز در صف نوبت به انتظار نشسته ایم.
چرا پنبه تغافل در گوش هوش کرده و افسردگی ها،آسیب های روحی و روانی و تازیانه های این غول آدمخوار را بر پیکره خویش حس نمی کنیم؟چه هشداری مرگ آفرین و هول انگیزتر از این که"کرونا"، ترفع طلبی ها و تفرعن آفرینی های انسان تمامیت خواه،جاه و جلال و مال و منال و کبر و نخوتش را بر باد داده و به سخریه اش گرفته است و عجز و استیصال نوابغ و دانشمندان را در علاج این واقعه،هم رقم زده است.
به قول مولوی در مثنوی:/شه چو عجز آن طبیبان را بدید/پا پرهنه،جانب مسجد دوید/ای همیشه حاجت ما را پناه/بار دیگر ما غلط کردیم راه/نگارنده این سطور در نوشتارهای پیشین نیز در همین راستا سروده است که:/این گره را خدای بگشاید/ور نه کار از بشر نمی آید/دردها را علاج جز او کیست؟/به خدا،جز خدای،راهی نیست/مگر نشنیده ایم که پیامبر اعظم"ص"جامعه را به یک فروند کشتی و مردم آن جامعه را به مسافران آن کشتی تشبیه فرموده اند و یادآور شده اند که سلامت و امنیت این کشتی در گرو وظیفه شناسی و مسئولیت پذیری همگان خواهد بود و گرنه با بی مبالاتی و مسئولیت گریزی حتا یکی از آن مسافران،مقدرات و محاسبات همه با مخاطرات قطعی مواجه خواهد شد.
علی ای حال،باید بمب نسل کش کرونا را لحظه به لحظه،جدی بگیریم و با دست خویش،آتش به خرمن حیات خود نزنیم که گفته اند:"آتش چو گرفت،خشک و تر می سوزد".و این پیام حیات بخش قرآن است که:"و لا تلقوا بایدیکم الی التهلکه"؛بدین مفهوم که:با دست خود،خویشتن را به هلاکت نیندازید./آتش به دو دست خویش در خرمن خویش/من خود زده ام که را کنم دشمن خویش/.بنابراین برهمگان است که با مراعات آموزه های بهداشتی،حق حیات را از دیگران سلب نکنند که:"حق الناس ذنب لایغفر".تعرض به حقوق همنوعان و سلب حق زندگی مردم با استنکاف از رعایت آموزه های بهداشتی ،گناهی ست نابخشودنی و خسران آفرین.یقینا برای برون رفت ازین بلیه اپیدمی ،نظارت قاطع متولیان امر،محدود کردن سفرها، تخصیص کمکهای حمایتی به قشر درمانده و تهیدست، غربالگری های مستمر، روشنگری و تنویر افکار عموم و بالمآل توسل به قوه قانونی و قضایی نسبت به هنجارشکنانی که با توجیهات ناموجه،سلامت مردم را به مخاطره می اندازند،ضرورتی ست انکارناپذیر.صدالبته بدون اراده قاطع قاطبه مردم،این مطلوب،تحقق ناپذیر است و گرنه باید ظهور یک فاجعه انسانی را به انتظار نشست .
نکته دیگر با توجه به اینکه،غول تورم،گرانی های بی ضابطه،چندنرخی ها و فقر غذایی،سیستم فیزیولوژی و شاکله روحی و روانی مردم،بویژه قشر مستمند را بر هم زده و زمینه را برای تاخت و تاز این بیماری در افراد، مستعدتر کرده است،دولت برای تامین این نقایص و جبران این خلاءها به ویژه در فصل سرما،که بستر مساعدی برای شیوع این بیماری ست،چه تمهیدات و تدابیر راهگشایی،اندیشیده است.آیا برای تعطیلی مشاغل که تنها و تنها شریان حیاتی کسبه و بازاریان است،تمهیداتی تدارک دیده است؟در پایان ذکر این نکته را لازم می دانیم که نومیدی از آستان ایزد دادار در رهایی از چنگال این بیماری مهلک، گناهی ست بزرگ که پیامبر فرموده اند:"ان الله حیث خلق الداء خلق الدواء فتداووا":خداوند آن جا که درد را آفرید،دارو را نیز آفرید،پس دارو به کار برید تا شفا یابید و به تعبیر مولوی:/گفت پیغمبر که یزدان مجید/از پی هر درد،درمان آفرید/بر خود فرض می دانیم تلاشهای بی وقفه پرسنل نستوه و بشکوه مان را در خط مقدم جبهه سلامت و درمان،وقع و ارج نهاده و تفوق و استیلاء بر این دیو نحس را از ساحت پروردگار توانا،مسئلت داریم.
با ارادت تمام:سیاوش نریمان، استادیار زبان و ادبیات فارسی-عرفانی دانشگاه1399/8/29
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر