دکتر هاشمی وزیر محترم بهداشت در تایخ نوزدهم مهر 1393 در مراسم روز ملی بهورز مطالبی را بیان نمودند که باعث نگاریش این چند خط گردید.
جناب وزیر بهداشت صحبتهای شما حرف بود یا عمل ؟؟؟؟؟
دکتر هاشمی وزیر محترم بهداشت در تایخ نوزدهم مهر 1393 در مراسم روز ملی بهورز مطالبی را بیان نمودند که باعث نگاریش این چند خط گردید.
“در کنار نوسازی و بازسازی خانه های بهداشت در جهت ارتقای جامعه بهورزی باید تلاش کرد. نمی توان انتظار داشت، یک بهورز از ابتدا تا انتهای خدمتش در یک رتبه باقی بماند. از هر چند بهورز یک نفر می تواند ارشد باشد. امیدوارم از بین بهورزان ما افرادی بتوانند به سطوح عالی ارتقا یابند که این باید به خدمت گره بخورد نه به دانش و مفروضات، باید افراد بیشتری که خدمت بیشتری به مردم میکنند و در آن حوزه فعال هستند ارتقا یابند. مراکز آموزش بهورزی، مراکز عالی سلامت خواهند شد. مکمل ها به سرعت در اختیار بهورزان قرار خواهد گرفت. در فهرست داروها تجدیدنظر شده و اختیارات بهورزان افزایش خواهد کرد. تلاش می کنیم که فاصله مان با کشورهای منطقه در زمینه پوشش واکسیناسیون به حداقل برسد و بتوانیم از واکسن های جدید برخوردار شویم و پوشش آنرا در حاشیه شهرها گسترش دهیم. حوزه بیماری های غیرواگیر بسته های را آماده کرده است که در قالب مراکز آموزش عالی سلامت بتواند به شما کمک کند تا همانطور که در بیماری های واگیر سفیران سلامت در طول چندین دهه اخیر بودید، بتوانید نقش مهمتری را در بیماری های غیرواگیر ایفا کنید." (فصل نامه بهورز شماره 90(
بله نکته های مهمی در سخنان وزیر محترم بهداشت نهفته است. کم کم نزدیک دوسال می شود که دکتر هاشمی این مطالب را بیان نمودند، در آستانه روز ملی بهورز سال 1395 هستیم. یک بررسی ساده می تواند نمود سخنان وزیر را نشان دهد. آیا تا کنون بهورزی ارتقا یافته؟ مراکز عالی آموزش سلامت راه اندازی شده؟ در مورد فاصله مان با کشورهای منطقه چی؟؟.
واضح و روشن است که همانگونه که وزیر محترم بیان نمودند نمی توان یک بهورز را تا پایان دوره خدمتش در یک رتبه خدمتی نگاه داشت. آیا در سطوح بالای تصمیم گیری چه کسانی با کار یک بهورز آشنایی کامل دارد؟ و یا به سختی های کار یک بهورز آگاه است؟ آیا نیازی نیست در خصوص تصمیم گیری در حوزه خدمت بهورزان مشاوری از بین همین قشر انتخاب گردد؟ نقش مراکز آموزشی در تعیین سطح ارتقا و یا رتبه بندی بهورزان چیست؟ آیا بوده کسانی که پیگیری اجرای سخنان مهم وزیر در همایش مراسم ملی روز بهورز در سال 1393 باشند و ما آنها را نشناسیم؟ شاید هم خبرنگاری و یا خبرگزاری نبوده تا سخنان وزیر را جهت اجرا پیگیری نماید تا این طرح هم اجرایی گردد.
بر همین اساس بهورز نمونه به وظایف عمده بهورزی که شناسایی جمعیت روستا، مراقبت کودکان، مراقبت ماداران،مراقبت سالمندان ، مراقبت میانسالان ، مبارزه با بیماریهای واگیر و غیرواگیر ، تغذیه صحیح، ارائه خدمات واکسناسیون ،بهداشت محیط و حرفه ای،همکاری با برنامه های پزشک خانواده ، کمکهای اولیه و درمانهای ساده علامتی می باشد بسنده نکرده و پا را فراتر نهاده و با آموزش چهره به چهره خانوارها و صاحبان مشاغل و حرف مختلف وتشکیل شورای بهداشتی روستا و مشارکت آحاد مردم در حفظ جامعه ی سالم از لحاظ جسم و روح و روان و محیط پاکیزه و عاری از بیماری تلاش میکند و خوب میداند که عقل سالم در بدن سالم است.
اگر زباله یا فاضلابی رها و سرگردان در کوچه و معابر عمومی است بی تفاوت از کنار آن رد نمی شود برای تک تک خانوارها ابتدا انواع بیماریهای واگیری که عامل انتقال آنها زباله و فاضلاب می باشد را بصورت روشهای آموزشی مختلف در جهت تغییر رفتار آحاد مردم آموزش می دهد .
بهورز با متخلف برخورد قانونی بدون اغماض می کند
بهورز امین و متعهد با آموزش چهره به چهره به خانوارها مخصوصا مادران که مدیران خانه ها در طول شبانه روز هستند از کوچکترین آموزش دریغ نمیکند از نفت کردن در چراغها گرفته تا استفاده از کتری آب جوش، و اگر اتفاقی برای یکی از افراد جامعه رخ دهد گاهی خود را مقصر میداند و خود را سرزنش میکند
به همه صاحبان مشاغل سخت ، کارخانه داران و کارفرماین یاد داده است که اول ایمنی بعد کار و آنها را موظف به رعایت نکات ایمنی در محل کار می کند و از کمکهای اولیه که کمترین آن است تا کپسول آتشنشانی و مجهز کردن دستگاهها به رعایت نکات ایمنی چون او خوب درک میکند که چرخ اقتصاد جامعه اش به دست افراد سالم می چرخد و تولید و اقتصاد مقاومتی با افراد سالم شکل می گیرد و اگر روزی نان آور خانواده ای براثر سهل انگاری و رعایت نکردن نکات ایمنی دچار مشکل شود بسیار غمگین و ناراحت می شود و می کوشد که آن را وسیله عبرت برای دیگران قلمداد کند.
چگونه ممکن است که انسان دلی در سینه داشته باشد و از دیدن این اطفال وانسانهای روستایی با آن همه هوش و فراست که میدانید و میدانیم با آن همه جسارت و افتخار طلبی که میدانید و میدانیم در خصوص وضع تغذیه و بهداشت آنها بی تفاوت بود آنهایی که فردایی نه چندان دور مدیراناین مملکت خواهند بود.
حال که دانستیم بهورزان پیشگامان عرصه سلامتند می توان از آنان بعنوان دیده بان جبهه سلامت یاد کرد همانطوری که و ظیفه یک دیده بان در جبهه های مختلف پایش و مراقبت مستمر از ورود دشمن به منطقه تحت پوشش خود هست بهورزان نیز از ورود بیماریها به جامعه جلوگیری میکنند پس باید خشت اول این نظام سلامت را راست و محکم قرار دهیم .
پرسش بی پاسخ اینجاست که چرا نسبت به ارتقای جامعه بهورزی کشور این همه بی مهری شده است ؟؟
آیا آنان که میدانند و آنان که نمیدانند برابرند؟؟؟
چاره چیست؟؟؟؟؟
شکی ندارم که شما هم با من شریک و موافقید که باید در این تحول عظیم نظام سلامت به پایه های آن که همان بهورزان هستند توجه شود. آنان را به علم روز مجهز کنند و با آموزشهای لازم رقابتی سالم برای ارتقاء بهداشت جامعه در بین بهورزان بوجود آورند و آنان که در این بین شایستگی دارند ارتقاء یافته و از شایستگیها و ظرفیتهای آنان جهت بهبود وضعیت بهداشت جامعه استفاده کرد .
با بهورزان چه کرده ایم؟ با این پر تعدادترین کارکنان بخش بهداشت چه باید کرد؟ نقش مراکز آموزشی سلامت در سطح ارتقای بهورزان چه خواهد بود؟ ایا رتبه بندی بهورزان برای به روز کردن دانش و افزایش انگیزه و توانمندی آنان لازم نیست؟ چرا به فکر افزایش اعتماد به نفس بهورزان نیستسم؟آیا نمیخواهید به تبعیض و اختلافات میان دریافتیها و حجم کارهای بهورزان با سایر همکاران همین نهاد پایان دهید؟بهبود در وضعیت کیفی و معیشتی بهورزان کی حاصل خواهد شد؟
محمد ساسان نژاد بهورز کامفیروز
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر