» برکت بزرگان(در سوگ استاد حاج کرم الله رضایی/بقلم سید نورمحمد حسینی سوق)

انا لله و انا الیه راجعون
ممنون از استادحسینی بزرگوار ؛گرچه غم از دست دادن بزرگان سخت است ولی غم بزرگتر آنست که ناشناخته از دنیا بروند.ازاینکه جهت آشنایی بااین مردبزرگوار مطلب نوشتید متشکریم

به نام خدا
با تشکر از دکتر حسینی
استاد سید کرم الله رضایی از آن دسته انسان های بودند که تا با ایشان حشر و نشر نداشته باشی نمی توان به عمق نگاه فکری، تسلط بر مباحث و بیان زیبا ایشان پی ببری.
سال ۷۹ توفیق هم سفر شدن با ایشان از دهدشت تا اصفهان را پیدا کردم وقتی کنارش نشستم و خود را معرفی کردم با توجه به شناخت کاملی که از فامیل پدری (حوزه جلاله و سادات محمودی)داشتند و وقتی به ایشان عرض کردم معلم هستم و مشغول تحصیل در دانشکاه تهران هستم بسیار خوشحال شدند. در طول مسیر که در ان سال ها بالاتر از هفت ساعت طول کشید. ایشان با بیان زیبا بسیاری از مباحث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را که واقعاَ از یک انسان متفکر می توان شنید مطرح نمودند. هیچ وقت این تجربه را فراموش نمی کنم.
وقتی به سطح علمی و عمق نگاه فکری ایشان توجه می کنی به راستی ویژگی های که دکتر حسینی در مقاله خود بیان فرمودند بیشتر در ذهن من تداعی می شود. بدون شک هوش کلامی،هوش میان فردی، دامنه واژگان، توجه به ادبیات و مهمتر از آن تجارب گرانقدر ایشان که ناشی از مراوده با بزرگان سیاسی و فرهنگی گوناگون است.از ایشان شخصیتی ساخته بود که هیچ گاه از مراوده با ایشان خسته نمی شدی. انچه بیش از همه فقدان این شخصیت بزرگ را برای ما سنگین تر می کند گم شدن چنین شخیت های سازنده زیر سایه بی توجهی و ناملایمات خودساخته است. می توانستیم و می توانستند در جریانات فکری منطقه ی، استانی و کشوری از وجود و تجربه های چنین شخصیت های بهره ببریم. افسوس
یاد و نامش تا ابد جاویدان

به نام خدا
با تشکر از دکتر حسینی
استاد سید کرم الله رضایی از آن دسته انسان های بودند که تا با ایشان حشر و نشر نداشته باشی نمی توان به عمق نگاه فکری، تسلط بر مباحث و بیان زیبا ایشان پی ببری.
سال ۷۹ توفیق هم سفر شدن با ایشان از دهدشت تا اصفهان را پیدا کردم وقتی کنارش نشستم و خود را معرفی کردم با توجه به شناخت کاملی که از فامیل پدری (حوزه جلاله و سادات محمودی)داشتند و وقتی به ایشان عرض کردم معلم هستم و مشغول تحصیل در دانشکاه تهران هستم بسیار خوشحال شدند. در طول مسیر که در ان سال ها بالاتر از هفت ساعت طول کشید. ایشان با بیان زیبا بسیاری از مباحث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را که واقعاَ از یک انسان متفکر می توان شنید مطرح نمودند. هیچ وقت این تجربه را فراموش نمی کنم.
وقتی به سطح علمی و عمق نگاه فکری ایشان توجه می کنی به راستی ویژگی های که دکتر حسینی در مقاله خود بیان فرمودند بیشتر در ذهن من تداعی می شود. بدون شک هوش کلامی،هوش میان فردی، دامنه واژگان، توجه به ادبیات و مهمتر از آن تجارب گرانقدر ایشان که ناشی از مراوده با بزرگان سیاسی و فرهنگی گوناگون است.از ایشان شخصیتی ساخته بود که هیچ گاه از مراوده با ایشان خسته نمی شدی. انچه بیش از همه فقدان این شخصیت بزرگ را برای ما سنگین تر می کند گم شدن چنین شخیت های سازنده زیر سایه بی توجهی و ناملایمات خودساخته است. می توانستیم و می توانستند در جریانات فکری منطقه ی، استانی و کشوری از وجود و تجربه های چنین شخصیت های بهره ببریم. افسوس
یاد و نامش تا ابد جاویدان

انسانی متفکر و اندیشمند و دردمند بود.باید با او هم صحبت میشدی تا به بزرگی و جلالت قدر او پی می بردی. دریغا که او هم مانند بسیاری از نخبگان دیگر سختی و محنت بسیاری کشید.خدایش بیامرزاد که انسانی کم نظیر بود...