» آری به جاده ایمن نه به تخریب طبیعت و قطع بلوط

در این یاداشت آمده است:

خوشبختانه چند دهه است در کشور ما هرگونه راه‌سازی نماد و عامل توسعه تلقی می‌شود، چنان که در میان نمایندگان و مسوولان اجرایی مناطق گوناگون کشور، رقابتی سخت برای جذب بودجه به منظور راه‌سازی در حوزه‌ی خودشان به چشم می‌خورد. اما، واقعیت این است که بسیاری از این طرح‌های جاده سازی هنوز که هنوز است بصورت سنتی انجام می گیرد و مجریان ما زحمت الگو برداری از جاده سازی های مدرن را به خود نمی دهند. 

سی سخت به مثابه نگنیی در استان کهگیلویه وبویراحمد می درخشد، درخشندگی آن هم مرهون همین طبیعت است. با شناختی که از مردم دیار دنا نشینان دارم و اطلاعاتی که از عقبه آنها دارم که آنان در همه زمینه ها ترین ها برای ما بودند مطمعنم، خود آنها هم مخالف قطع درخت هستند و قاطعانه بیان می داریم برخورداری آنان از نعمت جاده های ایمن، حق طبیعی و مسلم هر ایرانی است، کما اینکه اگر جاده ای ایمن باشد همه ماها از آن استفاده و بهره خواهیم برد. 

  بعنوان فعالان محیط زیستی هیچ گاه مخالف ایجاد جاده ایمن نبوده و نیستم اما معتقدم برای مردمی که شایسته بهترین ها هستند باید بهترین جاده ها کشیده شود. 

بگذارید با فرهنگی که از این دیار سراغ داریم، با اگو برداری از کشورهای توسعه یافته درجاده سازی هم الگو باشند نه برای استان بلکه برای کشور. 

بگذارید به گونه ای کار شود که درهرکجای از ایران که خواستند به بهانه جاده سازی درختی را قطع نمایند، مردم مانع شوند و بگویند، بروید از جاده سی سخت یاد بگیرید. 

در نهایت ما معتقدیم راه باید احداث شود، چون عامل توسعه پایدار است ولی باید اقداماتی صورت پذیرد که حداقل آسیب به محیط زیست وارد شود. بگذارید مخالفت با این جاده کشی های سنتی از یک جا شروع شود چه بهتر که آن جا استان ما باشد تا مسئولین ما زحمت الگو برداری از کشورهای پیشرفته در جاده سازی را به خود بدهند.