» اگر مجلس درراس نيست چرا اين همه تقلا ؟

1- به جرات مي توانم بگويم عده اي اگرچه دم از انقلاب و ارزش ها مي زنند اما کوچک ترين اعتقادي به نهاد هاي مردمي مصرح در قانون اساسي ندارند. يکي از همين نهاد ها که مهم و تعيين کننده نيز مي باشد مجلس است. اين عده که خود را انقلابي تر از همه مي دانند و کوچکترين انتقاد را تضعيف نظام قلمداد مي کنند براحتي نهادي که به نظر امام (ره) در راس امور است را به نازل ترين سطح ممکن مي رسانند.اگر امام (ره) عزيز است و اوامر او واجب الاطاعه مشخص نيست چرا با رفتار گزينشي، تنها بر امور دلخواه و در جهت منافع سياسي تاکيد مي شود؟

 2- همين چند روز پيش غلامحسين الهام وزير و سخنگوي سابق و مشاور کنوني دولت، صريحا به نکاتي اشاره کرد که حاکي از نيت ها و اهداف برخي گروه ها داشت. وي براساس گزارش خبرگزاري هاي اصولگرا، مجلسي را مطلوب دانست که همسو با دولت باشد.از ديد الهام مجالس اصولگراي هفتم و هشتم همسو با دولت احمدي نژاد نبودند و در نتيجه با شاخص هاي يک مجلس واقعي فاصله داشته اند. مشاور رييس دولت  همچنين به انتقاد از نمايندگاني پرداخته که در طول عمر دو مجلس، موضع انتقادي نسبت به دولت داشته و ازديد وي نبايستي اينگونه باشد.البته اينگونه سخنان از سوي الهام براي نخستين بار نيست.وي زماني که سخنگوي دولت بود و هنوز کسي از اصولگرايان در مورد جريان موسوم به انحرافي سخني نمي گفت همزمان با  اواخر عمر مجلس هفتم در مورد کارنامه اين مجلس با ژستي عجيب و ناشي از برخي روحيات بيان داشت:"مجلس آمادگي همراهي با برنامه هاي دولت را در کل نداشت."اما تنها همين نبود.الهام در مقطعي ديگر در همان سال 1386 مي گويد:"قوه مجريه در حوزه مربوط به خودش بايد از همه اختيارات و ظرفيت هاي قانوني اش ،برخوردار و مورد حمايت باشد... متاسفانه در اين دولت، منتقدين (منظور بيشتر متوجه نمايندگان منتقد مجلس است) توانمندي اجرايي اين قدرت را هم وارد ايراد و انتقاد و تحديد به معناي محدوديت قرار دادند... امروز براي يک تصميم رييس جمهور در اعمال همين اختيار و تغيير ساختار اداري و تشکيلات مديريت و برنامه ريزي کشور در استان ها، حوزه هاي نظارتي مختلف، از مجلس، سازمان بازرسي و ديگر نهادها  و منتقدين مختلف، اختيار دولت را به چالش جدي حقوقي و محدوديت از طريق قانون گذاري و ساير محدوديت هايي که به عنوان کارکردهاي غيرکارشناسانه، غيرحقوقي و غيرقانوني مورد تهديد و فشار قرار مي دهند صورت مي گيرد".

البته مثل روز روشن بود که مواضع آن روز سخنگوي وقت دولت  در مورد جايگاه قانوني مجلس ناشي از برخي دلبستگي ها به مافوق بود چرا که وي در جاي ديگر در مورد موضوع "اختيارات دولت در برابر مجلس "با انتقاد از دولت اصلاحات بيان مي کند:"ترديد نداريم که قبل از اين دولت (احمدي نژاد) تلاش مي شد اختيارات رييس جمهور در يک عرصه افراطي تحليل شود".

 3- با اين وصف اينگونه به نظر مي رسد که گروه مذکور ضمن اينکه در مورد جايگاه مجلس اعتقاداتي شناور دارد اما بهر حال در مقطع کنوني مجلسي بي خاصيت و سرسپرده دولت را مجلسي مطلوب و شايسته مي دانند.اين عده در ماه هاي گذشته در حالي نسبت به عملکرد مجلس هشتم و حالا مجلس هفتم انتقاد داشته اند که از نظر اغلب ناظران اين دو مجلس مصلحت انديش بوده و از خطا هاي دولت چشم پوشي کرده است.در مواقعي هم که مجلس اصولگرا واکنشي نسبت به بي قانوني هاي دولت داشته اين اقدامات غالبا بي نتيجه بوده است. مثال بارز آن تحقيق و تفحص هاي مهمي است که بي سرانجام مانده و بعيد به نظر مي رسد مجلس هشتم زمان کافي براي بررسي آن ها داشته باشد.پس در حقيقت اين دو مجلس از ضعف نظارت و عدم تاثير گذاري رنج مي بردند.حال همين مجلس هاي از نظر عملکرد نصف و نيمه و ضعيف مورد انتقاد گروه مورد اشاره اين سطور قرار گرفته که چرا با دولت همسو نبوده و سنگ اندازي کرده اند. واقعا براي بنده مشخص نيست از نظر اين گروه چه مجلسي ايده آل است؟ به نظر مي رسد آنچه که مدنظر اين افراد است نام ديگري جز مجلس دارد و آن چيزي نيست که پير جماران بر آن تاکيد داشتند.شايد بتوان گفت اين گروه اصولگرا بيشتر به يک ماشين  قانون ساز  که فرمان آن در دست دولت باشد نياز دارند تا يک مجلس پويا و مردمي.

 4- نکته پاياني و جالب اين است که همين عده اي که چنين اعتقاداتي در مورد مجلس دارند بيشترين تلاش را براي رسيدن به کرسي هاي آن مي کنند.ضلعي که چندي پيش از اصولگرايان سنتي  جدا شده در شرايطي مجلس ضعيف شده را مي پسندد که از ماه ها يا شايد سال هاي پيش براي رسيدن به  صندلي هاي سبز آن برنامه ريزي کرده است.معلوم نيست اگر مجلس به معناي واقعي آن تنها مانعي براي دولت اصولگرا است چرا اين عده براي ورود به آن زنبيل گذاشته اند؟ اگر مجلس واقعي مجلس همسو با دولت است ديگر چه نيازي به وجود چنين مجلسي است؟ آيا اين سخن ها و تقلا براي نماينده شدن يک پارادوکس آشکار نيست؟

جالب اينجاست همين عده وقتي بازار انتخابات داغ نبود گفته بودند جبهه آنان تنها مربوط به انتخابات مجلس نبوده و اعضاي آن کانديدا نخواهند شد اما امروز مي بينيم که از ماه هاي قبل از انتخابات ليست خود را منتشر کرده و براي 12 اسفند روزشماري مي کنند.عطش اين عده براي رسيدن به نهادي که از منظر آنان بايد بي خاصيت و همسو با دولت باشد به قدري است که اکنون به رفيقان سابق خود نيز اعتنايي نکرده و به قول معروف براي آنان تره هم خرد نمي کنند. سوال روشن از اين عده اين مي تواند باشد که اگر مجلس در راس امور نيست چرا اين همه تقلا ؟