» دانشگاه یاسوج! آقای نماینده شیر مادر و نان پدر حلالت

مراسم تکریم رئیس پیشین دانشگاه یاسوج و معارفه کرسی نشین جدید این نهاد علمی با برخی جملات از جانب کسی که تا کنون عهده دار ریاست این دانشگاه بود همراه گردیده که اثری از یک واکنش منطقی چهره شناخته شده علمی در یک فرآیند متداول در مجموعه های اداری دانشگاهی باشد به همراه نداشت و با مخاطب قرار گرفتن مستقیم نمایندگان مجلس توسط ایشان، خشم و عصبانیت غیرمعمول ناشی از این تغییر را جلوه گر ساخت

دکتر عریان ریاست پیشین دانشگاه یاسوج در حالی شکایت آشکار خود را از دخالت نمایندگان در پروسه گردش نخبگان به صراحت بروز داد و آن را به طایفه گرایی نگاشت کرد که هر مخاطب و فردی که چه در این آیین و چه در رسانه ها صحبت های ایشان را شنیده باشد در برخورد اول تصور انتصاب ریش سفید یک ایل یا کدخدای یک روستا به عنوان ریاست این نهاد پژوهشی را برای خودش ترسیم کرد

 نه در دفاع از کسی که توفیق هم نشینی سیاسی و هم گامی در عزت مداری جریانی را با ایشان داشته و نه در ستایش کسی که نگاه علمی را مقدم بر باورهای سیاسی دانسته و نه در حمایت از هم شهری و فردی که اخلاق و متانت را در جوارش روشن یافته بلکه در پاسداشت اراده ای تحسین برانگیز که از محروم ترین خطه سرزمین ایران از مرزهای فقر و توسعه نیافتگی عبور کرده و به مدرج بالای علمی و پژوهشی رسیده باید با صلابت، با گفتار رسا و با قدرت سخن گفته و شیرینی انتصاب پروفسور کرمی را بر خود گوارا نموده و فرخنده پنداشته و مسرور باشیم

مگر می‌شود در جامعه ای که نان و آب ملت با سیاست گره خورده سیاسی نبود و مگر می‌شود در سیستم و ساختاری که تماما سیاسی است ژست بی طرفی گرفت؟ 

انتصاب دکتر کرمی قطعا با دخالت نمایندگان استان صورت گرفت و خود ایشان به آن اذعان داشته اما نمایش استقلال از ساختار مرسوم نگرفت و بر این دخالت باید درود گفت و آن را جشن گرفت و هر آن کس کوچکترین نقشی در آن داشته را باید تکریم نمود

نمایندگان تا مادامی که بر ریاست نخبه ای هم استانی که دارای 3106 سایتیشن به مقالات ایشان و دارا بودن اچ ایندکس 31 و وجود بیش از 103 مقاله داغ نگارش یافته توسط این سرمایه انسانی منطقه می باشند در درون خاک خود پافشاری و بر بکارگیری از توان ایشان سماجت ورزند باید بر ایشان سلام و درود فرستاد!

انتصاب دکتر کرمی با این کارنامه روشن علمی اتفاق مبارکی بود که عاملش هر کسی بود شیر مادر و نان پدر حلالش!

بهار ابراهیمی