مشروح اخبار


» بِدور از جهان با جهانِ بدوره



بعد از چند روز بارندگی آنقدر حالم خوب بود که تصمیم گرفتم با پیشنهاد دوستم به روستایی در اطراف یاسوج مهمان خانه دوستش شویم

راک نیوز/سید محمد سلیمی راد:

بعد از چند روز بارندگی آنقدر حالم خوب بود که تصمیم گرفتم با پیشنهاد دوستم به روستایی در اطراف یاسوج مهمان خانه دوستش شویم. مسیر نیم ساعته که طرف چپ درختان بلوط و طرف دیگر روستاهای پوشیده از برف بود را یکی یکی با احتیاط پشت سر گذاشتیم تا به آخرین روستا که انگار از جهان دور شده بودیم تا به جهانی دیگر برسیم؛ رسیدیم.

ورق های نازک آهنی نامرتب؛ دیوار و درب حیاط خانه اش بودند با چندبار عقب و جلو کردن درب گالوانیزه وارد خانه شدیم بوی شِله ماشکی و روغن خَش همراه سرمایی که لای درز بلوک های نیمه کاره خانه اش عبور می کرد حسابی مستم کرده بود دستی به سر دختر چهار ساله اش کشیدم و اصرار کردم از سر سفره بلندش نکند بعد از سلام علیک متوجه شدم ظاهرا از اینکه یک غریبه بدون هماهنگی وارد خانه اش شده کمی ناراحت باشد با اینکه هیچ آشنایی قبلی با هم نداشتم برای عوض شدن فضا روی شانه اش زدم و بهش گفتم انگار سرحال نیستی!! زل زد تو چشمانم اولش ترسیدم بعد آخرین لقمه شله ماشکی اش را جوید لبخندی زد و ارام گفت: ما جا مانده ایم برادر خوشحالم که بیسیم چی بالاخره یکی را فرستاد خوش آمدی.

با شلوار بسیجی و چفیه ای که روی تعدادی کتاب کشیده بود و برخورد اولش از طریق حس ششمم فهمیدم جهانگیر از بچه های جنگه و از اوناییه که منتظره یک کلمه حرف بزنی و مثل بمب منفجر بشه هنوز ننشته بودیم همزمان که سفره را جمع می کرد سریع رفت سراغ کمدش و پوشه زرد رنگی که پر بود از دست نوشته های خودش را پرت کرد جلویم و گفت بهت میاد تحصیل کرده باشی بیا ببینم چقدر حوصله خوندن چرندیات یک بسیجی ۱۴ ساله خمینی(جهانگیر بَدوره) را داری وقتی گفت چرندیات متوجه شدم برخلاف گفته اش باید نوشته های جالبی داشته باشه.

دوستم که دوست جهان هم بود چایی و میوه جلویمان گذاشت و مختصرا در حد اسم کوچک به همدیگر معرفیمان کرد بدون توجه به شخص جهان و جهان اطرافم شروع کردم به ورق زدن دست نوشته هایش صفحه اول و دوم را که خواندم به یک سری از اسامی همرزمان جهان برخورد کردم که نوشته بود: اینجا جزیره مینو ۶۵/۱۰/۴ اسطوره های پرواز من حمدالله سبحانی- محمد کریم پولاب-قربانعلی خواک-حمزه ارجمند- ابول اوزار- کائنات خضر- فضل الله خوید- ابوتراب پوراسلام زاده که جلوتر از من در حال پرواز هستند و...

اسامی را چند بار با دقت بیشتری خواندم زیر چشمی دوستمو که درحال کندن پوست نارنگی اش بود دید زدم که نکنه همه چیز نقشه اون باشه خودمو جمع و جور کردم رو به جهانگیر گفتم ببخشید کائنات خضر را چطور می شناسی؟ دوستم نارنگی اش را با پوست انداخت و گوشش تیز شد نگاهمون سمت جهانگیر بود سرشو تکون داد آهی کشید گفت: هیچوقت لُرکه های کائنات موقعی که از اولین معبر سیم خاردار گذشتیم برای روحیه دادن به بچه ها را فراموش نمی کنم که بعدش من و حمدالله و قربانعلی و فضل الله شروع کردیم به تنگیدن و لرکه زدن. سریع تنگیدم گوشی را برداشتم زدم روی حالت رکورد و ادامه حرف هایش را ضبط کردم.

از شب عملیات کربلای چهاری بهم گفت که وقتی اسمشو می برد هنوز ترس و وحشت را در لرزش لب و چشم هایش احساس می کردم نمی دانستم چطور بهش بگویم من پسر کائنات هستم و ماه هاست برای مستند جدیدم دنبال سرنخی از فضل الله خوید می گردم. این همه اطلاعات اون هم از زبان کسی که فقط بخاطر دوستم به خانه بی در و پیکرش رفته بودم برایم قابل هضم نبود جهان تنها کسی بود که پدر زخمی ام را جلوی چشمش تیر خلاصی زدند و شهادتش را تایید کرد دوست نداشتم خودم را به جهان معرفی کنم تا کشیدن پدرم و حمدالله سبحانی و قربانعلی خواک وسط نیزار مینو توسط سربازان عراقی بسمت گورستان دست جمعی را واضح تر برایم بگوید و ادامه حرف هایش برایم لذت بخش تر باشد از ۵۰-۶۰ نفر اسیر و زخمی های گودال بخاطر سر و روی خونی و گلی شان فقط همین سه نفر را شناسایی کرده بود چون نزدیک ترین افراد به او بودند که در فاصله ۵ متری همراه غلامی بسیجی اهل گناوه که اسمش را فراموش کرده بود پشت نیزار قایم شده بودند و بحال دوستانشان می گریستند.

دوست داشتم بیشتر از فضل الله خوید بدانم و اولین نفری باشم تا نشانه ای به مادرش که ۳۲ سال است انتظارش را می کشد به او بدهم شک نداشتم که از خوشحالی سکته می کند و نقطه اوج مستندم خواهد شد. جهان می گفت خویدِ زخمی را فقط موقعی که سربازان عراقی وسط نیزار کشیدند و بردند دید و نه در آن گور نه هیچ جای دیگری نشانه ای از فضل الله پیدا نکرد برای همین در مورد خوید فقط حدس می زد ولی بقیه همرزمانش را جلوی چشمش در فاصله پنج متری تیر خلاص زدند. اعتراف می کنم در آن لحظه دوست داشتم پدرم جای خوید باشه و جهان با قاطعیت نگوید سرشو بالا گرفتند و تیر خلاص به پیشانی اش زدند جهان خیلی نامرد بود که جلوی چشمم اینگونه لحظه شهادت پدرم را برایم تعریف می کرد میخواستم بلند بشم بگویم بس کن مرد حسابی خجالت هم خوب چیزیه ولی وقتی گفت تو نیزار رفتم کنار کائنات دیدم کل بدنش خونیه بهش گفتم زخمی شدی گفت نه گفتم به جدت زخمی شدی ولی نمیخوای بگی سرشو انداخت گفت برو دنبال فضل الله و قربانعلی من طاقت میارم؛ خودمو زدم به اون راه تا بیشتر از آخرین لحظه های پدرم بدانم.

جهان که سیگارشو بیش از ده دقیقه روی کنج لبش نگه داشته بود و با چوب کبریت بازی می کرد ادامه داد: در آن شب سرد تیربارچی عراقی آنقدر روی بچه ها آتش ریخت که یکی یکی شهید شدند همراه کائنات به طرف سنگرش رفتیم تا یا تکه تکه بشیم یا خاموشش کنیم من که کوچکتر بودم عقب تر حرکت می کردم به سنگر که رسیدیم یه دور کامل زدیم ولی درب ورودی اش را پیدا نکردیم کائنات بهم گفت لوله تیربار را می کشی پایین یا نارنجک میندازی؟ بخاطر جثه ضعیفم ناچارا گزینه دوم را انتخاب کردم چفیه اش را محکم دور گلوله تیربار پیچید و کشید پایین منم نارنجک را از ضامن خارج کردم و انداختم تو سنگر و رفتیم زیر آب چند ثانیه بعد بلند شدیم و با خاموش شدن تیربارچی برگشتیم سمت بچه ها.

با کم شدن آتش؛ بچه های زخمی را یکی یکی گوشه ای جمع کردیم ولی بخاطر باتلاق نمی توانستند حتی برای چند ثانیه یکجا بمانند و با بدن مجروح باید مدام چپ و راست می شدند جرات درد کشیدن را هم نداشتند رفتم کنار حمدالله سبحانی که پایش فقط به یک تکه پوست بند بود گفتم تیر خوردی؟ به شوخی گفت نه تیر را خوردم بعد زد روی شانه ام فهمیدم باید سریع بروم دنبال بقیه بگردم وقتی از پیدا شدن فضل الله نامید شدم برگشتم سمت کائنات خبر ناپدید شدن فضل الله را بهش بدم ولی او را هم ندیدم تا لحظه ای که عراقی ها همراه حمدلله و قربانعلی سمت گور دست جمعی می بردنشون. به اندازه بزرگترین اقیانوس جهان اشک در چشمان جهان جمع شد و گفت این جمله کائنات هیچوقت یادم نمیره که قبل از عملیات با ذوق اومد بهم گفت: جهان یه بچه تو راهی دارم فرمانده قول داد هر وقت بدنیا اومد چند روز مرخصی بده برم ببینمش میخواستم بگم جهان من همون بچه تو راهی ام که پدرم بعد از هیچ عملیاتی به دیدنم نیامد ولی نگفتم تا جهان باز از ناگفته های جهان خودش و پدرم بگوید.


جهان؛ بعد از به شهادت رسیدن همه همرزمانش تنها بازمانده آن گروه بود که اسیر شد و شانس آزادیش را شیمیایی زدن عراقی ها تو جزیره می داند وقتی او را در اتاقکی همراه چند نفر از گروهی دیگر با دستان بسته و بدن های مجروح رها کردند و رفتند؛ طناب دست های همدیگر را با دندون باز کردند و او از شدت گرسنگی طناب دستان غلامی اهل گناوه را جوید و خورد. بلند شد دستشو به نشانه اعتراف بالا گرفت و گفت بعد از آزادیمان برای عبور از آخرین کمین وقتی غلامی از پشت سر دو درجه دار مسلح عراقی را از قایق بیرون کشید و با بند پوتین خفه کرد متوجه شدم غلامیِ بسیجی درجه اش بالاتر از یک فرمانده بود.. تو همان حالت ایستاده قسم خورد گفت با بیسیم به نیروهای پشتیبانی خبر دادیم که زنده ایم یکی از پشت بیسیم بهم گفت یا خودتونو نجات بدین یا هم خداحافظ تا بعد از جنگ(اسارت).

بغض کرد نشست و گفت ۳۲ سال از جنگ گذشت ولی هنوز هیچ نیروی پشتیبانی سراغم نیامد.

جهان تنها کسی بود که از سه قایق ۱۲ نفره زنده ماند و به عنوان آخرین بازمانده عملیات کربلای ۴ دو روز بعد از عملیات با بدن شیمیایی که به گفته خودش انگار خوشه انگور بهش آویزان کرده بودند برگشت تا فقط سرهنگ واهبی زاده و مندنی سعیدی که تنها شاهدش بودند گفته هایش را تایید کنند طوری که مندنی سعیدی وقتی جهان چهارده ساله را بعد از تلف شدن همه نیروهای گردان زنده دید چایی اش یخ کرد و از دستش افتاد. جهان با اینکه اسلحه داشت ولی از شدت سرما و گرسنگی توان شلیک به نیروی دشمنی که در فاصله چند متری اش بچه ها را به گلوله بسته بود را نداشت.

آخر صحبت های جهان بهش گفتم من همان فرزند تو راهی رفیقت هستم چیزی نگفت سکوت کرد سرشو انداخت پایین انگار که خمپاره شصت وسط سینه اش منفجر شده باشد؛ درد کشید سیگارش را آتش نزد تا همچنان از درون بسوزد صدای رعد و برق و نم نم باران همراهی اش می کرد بغلش کردم بوی پدرم را میداد ولی او زودتر بهم گفت بوی پدرت را میدهی.

بعد از چند دقیقه سکوت ظاهرا دیگر حرفی برای دیدار اولمان نمانده بود از جهان خداحافظی کردم و او را با جهان خودش در خانه خشتیِ نصفه و نیمه اش جایی دور از دسترس آنتن هر موبایلی با همسر و دو فرزند کوچکش تنها گذاشتم تا شاید همان بیسیم چی خبر زنده ماندنش را به فرمانده بدهد و به وعده شان عمل کنند و به دیدن جهانگیر بَدوره آخرین بازمانده عملیات کربلای ۴ بیایند.

بِدور از جهان با جهانِ بدوره



تاریخ انتشار : 7 آذر 1397 08:24



» اخبار مرتبط:

  • گفتگوبا زنی که 16 ساعت زیر آوار بود/ صدای همه را می شنیدم اما کسی صدای من ر ...
  • اقدام کثيف مرد همسايه با نصب دوربین در حمام و اتاق خواب "دختر جوان"
  • زنی که با همدستی کارفرما، شوهرش را کشت
  • چرا امام خمینی (ره) سیگار را ترک کرد؟
  • ماجرای نقاشی عکسی که همه وجودم را لرزاند
  • » اشتراک گزاری خبر

    • گروه کاربری: ميهمان
    • آیدی یاهو:
    • تاریخ عضویت: --
    • وضعيت:
    • 0 خبر
    • 0 نظر
    ^
    درود بیکران بر تو جهان و جهانیانی که نوشته های زیادی دارند،ولی متاسفانه خواننده ای ندارند.
    خیلی زیبا مثل همیشه قلم بدست گرفتی ولی این قلمت باهمه قلم هات فرق میکرد.
    موفق باشید.
    نام:*
    ایمیل:*
    متن نظر:
    پررنگ کج خط دار خط دار در وسط | سمت چپ وسط سمت راست | قرار دادن شکلک قراردادن لینکقرار دادن لینک حفاظت شده انتخاب رنگ | پنهان کردن متن قراردادن نقل قول تبدیل نوشته ها به زبان روسی قراردادن Spoiler


    در میان پیشنهادات این روزها، کدام را قابل اعتنا می‌دانید؟

    1-سروش
    2-بله
    3-روبیکا
    4-آی گپ
    5-هیچکدام